Słowo: siekiera

etymologia:
łac. securis

związki frazeologiczne:
można by siekierę zawiesić w powietrzu / smrodu tyleż, siekierę by mógł zawiesić, koń bosy na lód, but dziurawy na błoto, tępa siekiera na drwa – niebezpieczni są, byle siekiera w ręku, to głód nie dokuczy, porzucił jak złą siekierę na natoniu, odbieżeć jako siekiery na natoniu, z siekierą na osy, jak siekiera bez klina, tak obiad bez wina, niech pan panem będzie, a z wygodą sługa, Bartosz do siekiery, a Maciek do pługa, gdy Bóg zechce, to i siekiera pod ławą zapieje / jak Pan Bóg dopuści, to siekiera pod ławą zaszczeka, pływać siekierą, zła siekiera nie utonie, najgorsza siekiera u kowala, i najostrzejsza siekiera sama nie rąbie, siedzieć jak pod siekierą, nie raz siekierą, gdy dąb chcesz zwalić, pomiędzy dwoma, siekiera zginęła, ostry jak żydowska siekiera, przyganiała siekiera gracy, rąbać, jak cieśla siekierą, bieda, siekierą by jej nie urąbał, biegać za kimś z siekierą

kolokacje:
stylisko / rękojeść / obuch / toporzysko / ostrze / klin siekiery, rąbać / narąbać / porąbać / robić siekierą, ostrzyć / naostrzyć / tępić / stępić siekierę, siekiera tulejowa, paść pod siekierą

odmiana:
 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	siekiera	siekiery
dopełniacz	siekiery	siekier
celownik	siekierze	siekierom
biernik	siekierę	siekiery
narzędnik	siekierą	siekierami
miejscownik	siekierze	siekierach
wołacz	siekiero	siekiery

wyrazy pokrewne:
rzecz. siekierezada f, siekiernik m, siekiernica f, Siekierki nmos, Siekierczyn m, Siekierczyna f, Siekierno n, Siekiernik m, Siekierz m, Siekiersk mzdrobn. siekierka f

przym. siekierowy, siekierkowy

synonimy:
toporek; gw. rąbanica

wymowa:
IPA: [ɕɛ̇ˈcɛra], AS: [śėḱera], zjawiska fonetyczne: zmięk.• podw. art.

znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
ręczne narzędzie do obróbki drewna, składające się ze stalowego obucha w kształcie klina oraz osadzonego w nim drewnianego styliska