Słowo: zakorzenić

odmiana:
koniugacja VIa 

forma		liczba pojedyncza			liczba mnoga
		1. os.	2. os.	3. os.	1. os.	2. os.	3. os.
bezokolicznik		zakorzenić
czas przyszły prosty		zakorzenię	zakorzenisz	zakorzeni	zakorzenimy	zakorzenicie	zakorzenią
czas przeszły	m	zakorzeniłem	zakorzeniłeś	zakorzenił	zakorzeniliśmy	zakorzeniliście	zakorzenili
	f	zakorzeniłam	zakorzeniłaś	zakorzeniła	zakorzeniłyśmy	zakorzeniłyście	zakorzeniły
	n	zakorzeniłom	zakorzeniłoś	zakorzeniło
tryb rozkazujący		niech zakorzenię	zakorzeń	niech zakorzeni	zakorzeńmy	zakorzeńcie	niech zakorzenią
pozostałe formy czas zaprzeszły m zakorzeniłem był zakorzeniłeś był zakorzenił był zakorzeniliśmy byli zakorzeniliście byli zakorzenili byli f zakorzeniłam była zakorzeniłaś była zakorzeniła była zakorzeniłyśmy były zakorzeniłyście były zakorzeniły były n zakorzeniłom było zakorzeniłoś było zakorzeniło było forma bezosobowa czasu przeszłego zakorzeniono tryb przypuszczający m zakorzeniłbym, byłbym zakorzenił zakorzeniłbyś, byłbyś zakorzenił zakorzeniłby, byłby zakorzenił zakorzenilibyśmy, bylibyśmy zakorzenili zakorzenilibyście, bylibyście zakorzenili zakorzeniliby, byliby zakorzenili f zakorzeniłabym, byłabym zakorzeniła zakorzeniłabyś, byłabyś zakorzeniła zakorzeniłaby, byłaby zakorzeniła zakorzeniłybyśmy, byłybyśmy zakorzeniły zakorzeniłybyście, byłybyście zakorzeniły zakorzeniłyby, byłyby zakorzeniły n zakorzeniłobym, byłobym zakorzeniło zakorzeniłobyś, byłobyś zakorzeniło zakorzeniłoby, byłoby zakorzeniło imiesłów przymiotnikowy przeszły m zakorzeniony zakorzenieni f zakorzeniona zakorzenione n zakorzenione imiesłów przysłówkowy uprzedni zakorzeniwszy rzeczownik odczasownikowy zakorzenienie, niezakorzenienie

(2.1-2) koniugacja VIa 

forma		liczba pojedyncza			liczba mnoga
		1. os.	2. os.	3. os.	1. os.	2. os.	3. os.
bezokolicznik		zakorzenić się
czas przyszły prosty		zakorzenię się	zakorzenisz się	zakorzeni się	zakorzenimy się	zakorzenicie się	zakorzenią się
czas przeszły	m	zakorzeniłem się	zakorzeniłeś się	zakorzenił się	zakorzeniliśmy się	zakorzeniliście się	zakorzenili się
	f	zakorzeniłam się	zakorzeniłaś się	zakorzeniła się	zakorzeniłyśmy się	zakorzeniłyście się	zakorzeniły się
	n	zakorzeniłom się	zakorzeniłoś się	zakorzeniło się
tryb rozkazujący		niech się zakorzenię	zakorzeń się	niech się zakorzeni	zakorzeńmy się	zakorzeńcie się	niech się zakorzenią
pozostałe formy czas zaprzeszły m zakorzeniłem się był zakorzeniłeś się był zakorzenił się był zakorzeniliśmy się byli zakorzeniliście się byli zakorzenili się byli f zakorzeniłam się była zakorzeniłaś się była zakorzeniła się była zakorzeniłyśmy się były zakorzeniłyście się były zakorzeniły się były n zakorzeniłom się było zakorzeniłoś się było zakorzeniło się było forma bezosobowa czasu przeszłego zakorzeniono się tryb przypuszczający m zakorzeniłbym się, byłbym się zakorzenił zakorzeniłbyś się, byłbyś się zakorzenił zakorzeniłby się, byłby się zakorzenił zakorzenilibyśmy się, bylibyśmy się zakorzenili zakorzenilibyście się, bylibyście się zakorzenili zakorzeniliby się, byliby się zakorzenili f zakorzeniłabym się, byłabym się zakorzeniła zakorzeniłabyś się, byłabyś się zakorzeniła zakorzeniłaby się, byłaby się zakorzeniła zakorzeniłybyśmy się, byłybyśmy się zakorzeniły zakorzeniłybyście się, byłybyście się zakorzeniły zakorzeniłyby się, byłyby się zakorzeniły n zakorzeniłobym się, byłobym się zakorzeniło zakorzeniłobyś się, byłobyś się zakorzeniło zakorzeniłoby się, byłoby się zakorzeniło imiesłów przysłówkowy uprzedni zakorzeniwszy się rzeczownik odczasownikowy zakorzenienie się, niezakorzenienie się

wyrazy pokrewne:
czas. wykorzenić
rzecz. korzeń m, zakorzenienie n

wymowa:
IPA: [ˌzakɔˈʒɛ̃ɲiʨ̑], AS: [zakožẽńić], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. pob.

znaczenia:
czasownik
wpoić komuś coś, coś gdzieś utrwalić
czasownik zwrotny zakorzenić się
o roślinie: zapuścić korzenie
związać się z czymś mocno