Słowo: koniec

antonimy:
drugi / przeciwny koniec, początek
(1.2-4) początek, start

związki frazeologiczne:
bez końca, każdy kij ma dwa końce, koniec końców, koniec języka za przewodnika, koniec świata, mieć na końcu języka, w końcu, wiązać koniec z końcem
przysłowia: cokolwiek czynisz, mądrze czyń, a patrzaj końca, jak się matka z córką zgłosi, tak się koniec grudnia nosi, koniec każdej rzeczy trzeba mieć na pieczy, koniec wieńczy dzieło, w święty August koniec burz, wszystko ma swój koniec, chciwość nie ma końca

kolokacje:
koniec kija / liny / autobusu / …, iść na (drugi) koniec autobusu / pociągu / …
koniec pracy / dnia / …
szczęśliwy / niemiły / pasjonujący / … koniec, koniec filmu / książki / sztuki / …
koniec podróży / jazdy / lotu / …

odmiana:
(1.1-4) 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	koniec	końce
dopełniacz	końca	końców
celownik	końcowi	końcom
biernik	koniec	końce
narzędnik	końcem	końcami
miejscownik	końcu	końcach
wołacz	końcu	końce

wyrazy pokrewne:
rzecz. kończyna f, końcówka f, końcóweczka fzdrobn. koniuszek m

czas. kończyć ndk., zakończyć dk., zakańczać ndk., wykończyć dk., ukończyć dk., dokończyć dk., skończyć dk.
przym. końcowy, kończący, wykończony, skończony, ukończony
przysł. końcowo

przykłady:
Na końcu tego ołówka jest gumka.
To już koniec pracy na dziś, idziemy do domu.
Nie był to koniec wystawiania mnie na próbę.
Wszystko zaczęło się nieprzyjemnie, ale na szczęście koniec był wesoły.
Końcem naszej wycieczki po Krakowie był Wawel.

składnia:
(1) koniec + D.

synonimy:
czubek, szpic, koniuszek
kres, schyłek
zakończenie, finał
meta

wymowa:
, IPA: [ˈkɔ̃ɲɛʦ̑], AS: [kõńec], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.

znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
ostatni fragment, część podłużnego przedmiotu, czubek
chwila, w której jakaś czynność nie jest już dłużej wykonywana
okoliczności końca
miejsce, w którym nastąpił koniec ruchu